حکم رشد و سن قانونی دو اصطلاح پر کاربردی است که اکثر افراد در بسیاری از مواقع در روند پرونده های داداگاه و یا حتی اطرافیان خود و فیلم و سریال ها ممکن است شنیده باشند و حتی شاید در بسیاری از مواقع این دو را با یکدیگر اشتباه بگیرند. اما این دو عبارت از نظر بار معنایی و مفهوم حقوقی باهم متفاوت هستند و به جهت پر کاربرد بودن آن ها در این مقاله از دادواره قصد بررسی تفاوت میان سن قانونی و حکم رشد را داریم.
پیشنهاد میکنیم قبل از خواندن ادامه مطلب مقاله عقد خارج لازم چیست؟ را مطالعه کنید
دسترسی آسان به سرفصل ها
تفاوت سن قانونی و حکم رشد در چیست؟
سن قانونی سنی است که فرد در آستانه بزرگسالی قرار دارد و در قانون به طور مشخص اعلام شده است. افراد از این سن میتوانند بر اقدامات و مسئولیت‌های قانونی خود کنترل داشته باشند و بدون نیاز به والدین یا سرپرستشان، برای امور قانونی خود تصمیم بگیرند. در بسیاری از کشورها از جمله کشور ایران سن قانونی ۱۸ سال تمام عنوان شده است. اما در متون دینی سن خاصی برای رشد فرد در نظر گرفته نشده و تنها از آن به عنوان بلوغ نکاح یا رشد یاد می‌شود. هر چند در متون فقهی سن خاصی برای رشد در نظر گرفت نشده است و صرفا متون فقهی به بیان سن بلوغ که در پسران پایان ۱۵ سال تمام شمسی و در دختران پایان ۹ سال تمام شمسی است پرداخته اند.
بنابراین مطابق رویه قضایی و اداری ایران٬ فرد پس از رسیدن به ۱۸ سال تمام شمسی به سن قانونی رسیده و توانایی کنترل امور مالی و غیر مالی خود را خواهد داشت.
اما برای بیان مفهوم حکم رشد باید به قبل از ۱۸ سالگی شخص مراجعه کنیم. گفتیم در قانون برای اینکه افراد بتواند نسبت به اعمال حقوقی و معاملاتی خود استقلال و آزادی داشته باشند، یک سن قانونی در نظر گرفته شده است و زمانی که فرد به این سن برسد، رشید فرض می‌شود و میتواند برای امور خود آزادانه و بدون دخالت کسی تصمیمگیری کند.
به طور کلی باید گفت تمام انسانها دارای حق انتخاب و تصمیمگیری هستند؛ اما اگر توانایی اجرای حق را نداشته باشند، محجور شناخته میشوند.افراد محجور به حمایت قانونگذار نیاز دارند تا بتوانند برای امور مالی و حقوقی مانند ازدواج، خرید و فروش و مواردی دیگر تصمیم بگیرند.
دوره کودکی و صغر از جمله مراحلی از زندگی است که فرد در اجرای حقوق خود اختیاری ندارد. افراد صغیر باید بعد از رسیدن به بلوغ، برای اداره امور خود رشد کافی کرده باشند تا بتوانند در این امور وارد شوند.همه افراد زمانی که به سن قانونی برسند، میتوانند در امور حقوقی و مالی مربوط به خود عمل کنند. برای اینکه دادگاه حکم رشد به فردی بدهد، باید آن شخص صغیر به دادگاه رجوع کرده و دادخواست خود را ثبت کند.
شخص صغیر در دادخواست خود باید به رشد کافی و امکان اداره امور خود اشاره کند. دادگاه در این شرایط تمام جوانب را بررسی کرده و در صورت نیاز او را به پزشکی قانونی میفرستد تا رشد کامل و سن دقیق فرد به طور کامل محرز شود.
اگر بررسیهای صورت گرفته از سوی دادگاه نشان دهد که فرد صغیر به رشد کامل فکری و عقلی رسیده است، دادگاه اقدام به صدور حکم رشد خواهد کرد.
توجه داشته باشید که این حکم برای امور مالی فرد بوده و هیچ ارتباطی با مباحث دیگر از جمله ازدواج نخواهد داشت٬ بنابراین بعد از دریافت حکم رشد فرد میتواند بر تمام دارایی و امور مالی خود اختیار تام داشته باشد.
پیشنهاد میکنیم مطالعه کنید : ربا به چه معناست؟ اقسام ربا چیست؟
جمع بندی:
در این مقاه از دادواره به بررسی مفهوم سن قانونی و تفاوت آن با حکم رشد پرداختیم.در این زمینه اگر نیازی به مشاوره حقوقی تلفنی و مشاوره حقوقی آنلاین دارید میتوانید روی خدمات دادواره حساب باز کنید.
